Title: The Storm (1)
Pairing: John Walker l Captain America and Lemar Hoskins l Battlestar
TV Mini-Series: The Falcon and The Winter Soldier
Author: Zol Redfox
** Spoiler Alert **
ตอน ‘จอห์น วอร์คเกอร์’ ได้รับทราบเรื่องที่เขาถูกเสนอชื่อให้รับตำแหน่ง ‘กัปตันอเมริกาคนใหม่’ เขาแทบจะพูดคำว่า I can’t believe it! ออกมาในทุกๆ วินาที ยังจำได้ว่ารู้สึกตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่อยู่ เป็นเขาที่แทบกระโจนกอดโอลิเวียผู้เป็นภรรยา รวมถึง ‘เลอมาร์ ฮอสกินส์’ เพื่อนซี้คู่หูตั้งแต่สมัยเรียนไฮสคูล
หลังจากนั้นจอห์นพยายามฝึกฝนตัวเองเพื่อให้พร้อมต่อการดำรงตำแหน่งอันทรงเกียรติ เหนื่อยแค่ไหน ลำบากเพียงใดก็ต้องทน เขาต้องทำหน้าที่ให้สมเกียรติที่ได้รับมา ต้องไม่ให้ชื่อกัปตันอเมริกาแปดเปื้อน เขารู้ตัวเองดีว่าไม่สามารถยกตัวเทียบเท่า ‘สตีฟ โรเจอร์ส’ ได้ เขาเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่ได้มีกำลังกายแข็งแกร่งทนทานเหมือนซุปเปอร์โซลด์เจอร์ ไม่ได้มีพลังพิเศษ ไม่มีชุดเกราะ ไม่มีอะไรเลย ถึงเลอมาร์จะบอกว่าเขาได้รับเหรียญอันทรงค่าจากครั้งที่ออกรบ ณ อัฟกานิสถานถึงสามเหรียญแต่อย่างไรจอห์นก็ยังคิดเสมอว่าตนเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งที่พร้อมจะรับใช้ประเทศชาติ
จอห์นหวังว่าเขาจะไม่ทำให้ใครผิดหวัง…
แสงแดดรับอรุณของวอร์คเกอร์ค่อยๆ แปรเปลี่ยนไปหลังจากนั้น ฟากฟ้ายามเช้าที่ทั้งอบอุ่นและแจ่มใสกลับค่อยๆ ถูกมวลก้อนเมฆบดบังแสง ผืนนภาสีฟ้าสวยที่เคยระบายบนนั้นกลับกลายเป็นน้ำเงินเข้ม มืดครึ้มเสมือนพายุฝนกำลังก่อตัว มันแปรเปลี่ยนไปในทุกๆ วินาทีที่จอห์นต้องเผชิญ
การแสดงต่อหน้าประชาชนไม่ใช่เรื่องที่เขาใฝ่ฝัน การปรับเสียงพูดต่อหน้าผู้คน การเปลี่ยนสีหน้าท่าทางเสมือนเป็นสินค้าแบรนด์ดังที่เพิ่งออกวางขาย กัปตันอเมริกาควรเป็นฮีโร่ที่สามารถช่วยเหลือผู้คนและทำภารกิจอันแสนทรหดได้เพียงระยะเวลาอันสั้น การต้องแสดงละคร ออกโชว์ตัวเหมือนงานโปรโมทหนังไม่ใช่สิ่งที่จอห์นชื่นชอบสักเท่าไหร่ มีชั่ววูบที่จอห์นคิดว่าเขากำลังทำเรื่องไร้สาระอะไรอยู่
เลอมาร์อ่านเพื่อนชายของเขาออกเสมอ รู้ได้อย่างชัดแจ้งว่าจอห์นเหน็ดเหนื่อย ทุกครั้งที่พยายามเป็นตัวเองก็ดันต้องปั้นหน้ายิ้มสดใสเมื่อมีแฟนคลับเข้ามาทักทาย ถึงจะเคยหยอกล้อเรื่องที่จอห์นเรียนการแสดงไม่ผ่านแต่เท่าที่เห็นตอนนี้ก็นับว่าเพื่อนคนสนิทของเขาพยายามอย่างเต็มที่แล้ว
“อีกหน่อยนายจะทำจนมันเคยชิน”
“ฉันไม่อยากจะเคยชินเรื่องพวกนี้เลอมาร์… อย่างน้อยก็ขอแค่ไม่ถูกมองว่าเป็นตัวตลก”
ตั้งแต่ได้ออกทำภารกิจตัวเขาทุ่มเทให้กับงานไปทั้งหมด น่าเสียดายที่ความสามารถในการติดตามของจอห์นและเลอมาร์ล่าช้ากว่าแซม วิลสันและเจมส์ บาร์นส์ ยิ่งการเจอหน้ากันครั้งแรกก็ไม่ได้สร้างความประทับใจให้แก่ใคร
จอห์นรู้ดีว่าเขาถูกมองเป็นอะไรสักอย่างที่ไม่น่าคบหา เขาไม่ได้มาแทนสตีฟ โรเจอร์ส เขาแค่สืบทอดเจตนารมณ์เพียงเท่านั้น จึงไม่แปลกเลยหากจะโดนทั้งสองคนเขม่นใส่โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับวินเทอร์โซลด์เจอร์
เขารู้ตัวเองดี.. เขารู้มาโดยเสมอ ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาพูด
การแสดงออกของจอห์นตอนอยู่กับคนเหล่านั้นไม่ได้ต่างจากการแสดงละคร ละครที่แสนจะห่วย เลอมาร์รู้ดีว่านั่นไม่ใช่จอห์น วอร์คเกอร์ เพื่อนชายของเขาพยายามดึงความสดใสร่าเริงทั้งหมดออกมาเพื่อปกปิดความทุกข์ใจ ปกปิดความทรมานเหล่านั้น จอห์นพยายามฝังคำดูถูกที่ไร้ซึ่งเสียงพูดเก็บไว้ในส่วนลึกที่สุด รอยยิ้มที่เขาส่งมอบให้แก่คนอื่นแท้จริงในใจมีแต่คำเหยียดหยามตัวเอง
‘ยังดีไม่พอ’ คือสิ่งที่เลอมาร์อ่านได้จากเพื่อนคนสนิท
ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหนก็ถูกปฏิเสธ ไม่ว่าจะดีพอหรือไม่เขาก็คงไม่เป็นที่ยอมรับจากคนที่เคยเคียงบ่าเคียงไหล่กับเจ้าของโล่อันนี้ แต่จอห์นก็ไม่คิดที่จะยอมแพ้
เขายังมุ่งมั่นติดตามกลุ่ม แฟล็กสแมชเชอร์ รวมถึงการหาทางเข้าหาฟัลคอนกับวินเทอร์โซลด์เจอร์ แต่ไม่นึกเลยว่าทั้งสองคนนั้นจะมีแผนการบ้าๆ อย่างการให้บารอน เฮลมุต เซโม่เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้อง นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำเลยสักนิด
ยิ่งทั้งสองคนเลยทำอะไรนอกลู่นอกทางเขาก็ยิ่งไม่อยากยอมรับ ภายใต้ความคิดของจอห์นมีเพียงภารกิจเท่านั้น ได้ชื่อของกัปตัวอเมริกามาไว้ในมือทำไมถึงดูด้อยค่า.. เขาไร้ความสามารถถึงเพียงนี้เชียวหรือ?
ความภาคภูมิใจแปรเปลี่ยนไปแล้ว ความโกรธากำลังค่อยๆ เข้ามาแทนที่ เขาอยากจะจบภารกิจเหลือเกิน อยากให้จบลงเสียที
“จอห์น ถ้าหากเขาทำให้เธอยอมได้ มันก็คุ้มค่าที่จะลอง”
เลอมาร์กล่าวเตือนสติหลังจากที่จอห์นเริ่มแสดงอารมณ์ไม่พอใจ ทั้งเรื่องเฮลมุตที่หลบหนีจากคุกเยอรมัน และเรื่องของแฟล็กสแมชเชอร์ที่อยู่ต่อหน้าแต่ต้องทนรอที่จะเข้าจับกุม เลอมาร์คือคนเดียวที่จะรั้งจอห์นไว้ได้ เขาคือคนเดียวที่จะคอยอยู่ข้างๆ และพูดเตือนให้เพื่อนรักของเขาจดจ่อกับความเป็นจริง
“นายไม่ควรเก็บเรื่องพวกนั้นมาใส่ใจ” เลอมาร์แนะเพื่อนคนสนิท หลังจากปะทะกับนักรบสุดแกร่งจากวากานด้าอย่างกลุ่มโดร่า มิลาเจ เห็นได้ชัดเลยว่าท้องฟ้าที่เคยสดใสของจอห์นมืดสนิท กลุ่มเมฆก่อตัวอยู่เหนือศีรษะ มีประกายสายฟ้าแวบวาบอย่างชัดเจนเตรียมพร้อมจะกลั่นเม็ดฝนและสาดพายุเข้าใส่
คำพูดของจอห์น วอร์คเกอร์ก่อนที่จะออกมาจากอพาร์ตเมนท์ของบารอนเซโม่ คือ ‘พวกเธอไม่ใช่ซุปเปอร์โซลด์เจอร์ด้วยซ้ำ’ จอห์นบอกอย่างนั้น เปล่งเสียงพูดออกมาอย่างคนสิ้นหวัง สุดท้ายเขาก็เป็นได้แค่ตัวตลกในสายตาคนอื่น อ่อนแอเหลือเกิน..
“ฉันคือ Battlestar ของนายไงกัปตัน”
เลอมาร์ ฮอสกินส์พูดพร้อมรอยยิ้ม พยายามเรียกขวัญกำลังใจหลายๆ ทางให้แก่จอห์น ทั้งเรื่องสมัยเรียนและเรื่องที่พวกเขาผ่านกันมา จนตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนยังมีชีวิตอยู่ ยังมีกันและกันเสมอแม้จะต้องผ่านเรื่องราวโหดร้ายแต่ไม่ว่าจะเมื่อไหร่จอห์นและเลอมาร์จะคอยซัพพอร์ตซึ่งกันและกันไปตลอด
“ดาวตรงนี้ของนายที่จริงแล้วคือฉันเอง”
ชายผิวดำยกมือขึ้นตบลงบริเวณอกขวาของเพื่อน บนชุดกัปตันอเมริกาของจอห์นมีดาวสัญลักษณ์ขนาดใหญ่บริเวณนั้น เลอมาร์จะอ้างว่าจริงๆ เป็นเขาก็คงไม่ผิด
“ฉันจะตามนายไปทุกๆ ที่ ไม่ต้องห่วง”
“ถ้าอย่างนั้นฉันคงเป็นทั้งชุดของนายเพราะฉันพร้อมจะแบทเทิล”
พวกเขาหัวเราะ จอห์นยิ้มให้กับการหยอกเย้าของเพื่อน นั่นทำให้รู้สึกดีขึ้นทีเดียว
แต่ก็ไม่นึกเลยว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเลอมาร์ ฮอสกินส์
“เลอมาร์?”
เสียงทุกอย่างอื้ออึงไปหมด เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ภาพตรงหน้าที่แสดงอยู่คืออะไร? ก่อนหน้านี้จอห์นกำลังจะปะทะกับคาร์ลี เด็กสาวหัวหน้ากลุ่มแฟล็กสแมชเชอร์ แต่แล้ว… เลอมาร์?
“เลอมาร์!?”
จอห์นพยายามรวบรวมสติ นึกประกอบภาพที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ คาร์ลี.. เธอฆ่าเขา.. เธอฆ่าเลอมาร์ ด้วยพลังของซุปเปอร์โซลด์เจอร์ภายในร่างทำให้ชายธรรมดาอย่างฮอสกินส์รับมันไปเต็มแรง ร่างของแบทเทิลสตาร์ลอยเคว้งในอากาศกระแทกเข้ากับเสาตึกอย่างแรง ภารกิจสุดท้ายที่เขาทำคือช่วยเหลือจอห์น วอร์คเกอร์
พายุกำลังมา…
ทุกอย่างแตกสลายกลายเป็นเสี่ยง หมู่มวลก้อนเมฆกลั่นห่าฝนลงระลอกใหญ่ ลมพายุซัดกระหน่ำอย่างที่ไม่เคยเกิด แสงสว่างแวบวาบเป็นสายยาวสู้เสียงกัมปนาทที่ดังระงม เส้นสติของจอห์น วอร์คเกอร์ขาดผึงเสมือนไม่เคยมีมันมาก่อน ความคิดเดียวที่เขาต้องการคือการล้างแค้น
ภาพตรงหน้าถูกตัดหาย ไม่รับสัญญาณใดอีกต่อไป กว่าจะรู้สึกตัวอีกครั้งสายตานับสิบคู่กลับจ้องมองมาที่จอห์น ภาพเบื้องล่างที่ไม่น่าพิศมัย.. เขาทำอะไรลงไป เขาให้ความเกลียดชังเข้าครอบงำ สัญลักษณ์ของความถูกต้อง ถูกทำลายจนป่นปี้ด้วยฝีมือของเขาเอง สีแดงชาดที่ชโลมบนโล่เกิดจากฝีมือของเขาเอง..
เลอมาร์..
เลอมาร์…
แบทเทิลสตาร์
ฉันขอโทษ
Mister Zol Redfox 