[Marvel]Doctor Strange: Coffee or Tea (3) Standard Title: Coffee or Tea? (3)Pairing: Victor Von Doom and Doctor Stephen StrangeComics: Secret Wars + Darkhold Alpha (Marvel Studio)Writer: Zol Redfox It’s not a question about do you prefer [Coffee] or [Tea]? It’s about [Red] or [Green]… or maybe [Blue] ? Part 3: Blue ‘ด็อกเตอร์ สตีเฟน สเตรนจ์’ ศัลยแพทย์ชื่อดังที่สูญเสียมือทั้งสองข้างไปจากอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน ผันตัวกลายมาเป็นจอมเวทที่มีพลังแกร่งกล้าอันดับต้นๆ แม้จะเห็นว่าด็อกเตอร์สเตรนจ์มักเป็นหัวเรือปกป้องโลกจากศาสตร์แห่งเวทมนตร์หรือมิติมืดแต่ใครเล่าจะรู้ว่าแท้จริงเขานั้นสนิทกับบุรุษผู้สวมใส่ชุดเกราะโลหะปกปิดร่างกายนามว่า ‘วิคเตอร์ วอน ดูม’ ผู้ซึ่งปกครองประเทศลัตวีเรียและถูกกล่าวขานมาโดยตลอดว่าคือจอมวายร้ายที่พร้อมจะครอบครองโลกใบนี้ ความลับระหว่างพวกเขาทั้งสองยังคงถูกเก็บซ่อนไว้กับตัว เรื่องเดียวที่วิคเตอร์ วอน ดูมไม่ต้องการให้ใครกล่าวถึงมีเพียงสตีเฟนเท่านั้นที่เคยร่วมเผชิญไปด้วยกันกับเขา สตีเฟนไม่นึกว่าตนจะอยู่กับชายคนนี้ได้จวบจนปัจจุบัน ทั้งที่ครั้งหนึ่งเคยหักหลังเพื่อทำในสิ่งที่ถูกต้องแต่ดูมกลับยังเปิดใจยอมรับเขาในเรื่องนี้…รู้สึกผิด แต่เป็นความรู้สึกผิดที่จำเป็นต้องกระทำในฐานะคนรู้ใจกันมาก่อน สเตรนจ์ไม่อาจปล่อยให้วิคเตอร์ต้องจมอยู่กับสิ่งที่พวกเขาสร้างมาด้วยอำนาจและความโอหัง สิ่งเหล่านั้นจะค่อยๆ กลืนกินพวกเขาทั้งคู่จนหายไปในท้ายที่สุด “นายจะมามือบอนเหมือนสตาร์คอีกคนหรืออย่างไร วิคเตอร์?” เจ้าของอาศรมแห่งนิวยอร์กกล่าวทักโดยที่ไม่ได้หันใบหน้าไปหาผู้มาเยือน มือข้างหนึ่งประคองหนังสือเวทขณะที่มืออีกข้างสัมผัสเข้ากับริมฝีปากตัวเอง สายตาจดจ้องตัวอักษรบนหน้ากระดาษเก่า ภายในห้องสมุดมีเพียงความเงียบที่คอยอยู่เป็นเพื่อน นับเป็นเวลานานมากแล้วที่เขาไม่ได้ต้อนรับแขก และนานมากแล้วที่เขาไม่ได้เจอหน้าเพื่อนเก่า “ไม่ยักรู้ว่าโทนี่ สตาร์คแวะมาวุ่นวายถึงที่นี่” “ไม่บ่อยเท่ากับเวลาที่เขาไปหานายถึงลัตวีเรีย หรือนายไปหาเขาที่แล็บ” เรื่องนั้นสเตรนจ์ทราบดีแม้ไม่ต้องมีหน้าจอตรวจจับภาพทางไกลหรือเวทมนตร์เขาก็สามารถรู้ได้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ การหายตัวไปจัดการปีศาจหรือสิ่งมีชีวิตจากมิติอื่นไม่ได้ทำให้สเตรนจ์ตกข่าวอย่างที่อีกคนเข้าใจ “กลับเข้าเรื่องของเราดีกว่า … ทำไมนายมาหาฉันที่นี่?” “……” ไร้ซึ่งคำตอบจากบุรุษชุดเขียว ดูมเพียงปรายตามองแผ่นหลังที่ครั้งหนึ่งตนเคยได้เห็นอยู่ตลอดเวลา.. ในอีกจักรวาลที่พวกเขาทั้งสองเคยสร้างมาด้วยกัน สตีเฟนเป็นคนของเขามาโดยตลอด รับหน้าที่จัดการทุกสิ่งอย่างในฐานะผู้นำและนายอำเภอของดูม “วิคเตอร์?” เสียงเรียกชื่อถูกเปล่งออกมาในเชิงถาม ใบหน้าของจอมเวทค่อยๆ เหลียวหันกลับมาหาสบมองนัยน์ตาที่บดบังด้วยหน้ากากโลหะ ก่อนขยับกายเข้าใกล้โดยที่มือยังประคองสันหนังสือ ..บนมือที่ยังหลงเหลือร่องรอยของการผ่าตัด บาดแผลเก่าที่ไม่เคยจางหาย หากกล่าวถามว่าความโอหังของสเตรนจ์นั้นครั้งหนึ่งมีมากเพียงใด เจ้าตัวก็จะยอมรับแต่โดยดีว่ามากพอจะเทียบเท่าเพื่อนชายตรงหน้านี้ได้เลย “[The Book of the Damned]” “Darkhold? นายกำลังจะบอกอะไรฉันดูม?” “ฉันกำลังจะบอกว่าอีกไม่นานนี้หนังสือเล่มจริงจะถูกนำคืนสู่โลกด็อกเตอร์ และนายรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้น” “หนังสือเล่มนั้นถูกผนึกหายไปนานหลายปี นายจะบอกว่าตอนนี้นายหาจนเจอ? … …วิคเตอร์…. นายติดนิสัยมือบอนมาจากเขารึไง….?” ประโยคหลังแม้จะบ่นเบาๆ กับตัวเองแต่ความเงียบก็นำพาให้ชายร่างสูงใหญ่ตรงหน้าได้ยินเสียอยู่ดี สเตรนจ์พ่นลมหายใจออกมาแผ่วเบาพร้อมปิดตำราในมือส่งให้กับผ้าคลุมสีชาดที่ล่องลอยอยู่ใกล้ๆ แม้ใจจะทราบดีว่าวอน ดูมมีความสามารถมากมายทั้งด้านเทคโนโลยีและเวทมนตร์แต่การหยิบจับสิ่งที่ไม่ควรอยู่บนโลกด้วยสองมือเปล่าและมองด้วยดวงตาคู่นั้น ไม่ใช่ความคิดที่ดีเอาเสียเลย ..แถมเขาก็รู้ดีว่าไม่สามารถห้ามปรามบุรุษผู้นี้ได้หากไม่มีเหตุผลหรือหนทางที่น่าสนใจ “นายคงไม่ได้มาหาฉันถึงที่นี่เพื่อบอกเท่านี้หรอกจริงไหม? แต่ถึง…นายจะบอกเท่านั้น… ah…” มือที่เต็มไปด้วยบาดแผลยกขึ้นลูบใบหน้าตัวเอง กุมหน้าผากพร้อมส่งเสียงออกมาสั้นๆ ทำไมเขาถึงเข้าใจสิ่งที่วิคเตอร์ต้องการสื่อได้ง่ายดายเช่นนี้กันนะ.. อีกคนคงไม่นึกถ่อมาหาถึงนิวยอร์กหากว่าไม่ได้มีแผนการในใจ “ถ้าฉันปฏิเสธ?” “นายไม่มีทางปฏิเสธฉันสตีเฟน นายรู้แก่ใจดี” ไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบายมากมายพวกเขากลับเข้าใจกันได้เป็นอย่างดี แต่ก่อนจะไปถึงจุดนั้นคงต้องพูดคุยกันให้เป็นเรื่องราว .. ได้เจอหน้าเพื่อนเก่าทั้งทีทำไมถึงไม่ได้มานั่งพูดคุยเรื่องธรรมดากันสักครั้ง สเตรนจ์ได้แต่ถามตัวเองมาสักพักใหญ่ การเป็นจอมเวทที่คอยดูแลมิติควบคู่กับอะไรหลากหลายอย่างทำให้เขาเหน็ดเหนื่อย ไม่เคยมีวันได้หยุดพัก จะกล่าวว่างานล้นมือก็ว่าได้แต่โลกใบนี้คือคนไข้ที่เขาต้องรักษา “วอนด้าจะต้องไม่ชอบเรื่องนี้ ฉันเองก็ไม่ได้ชอบเรื่องนี้” “นายเป็นแค่แผนสำรองสำหรับฉันเท่านั้นสเตรนจ์ ถ้าการอ่านดาร์คโฮลด์ของดูมไม่สำเร็จก็เหลือแค่นายเท่านั้นที่จะจัดการดูมได้” กล่าวว่าดาร์คโฮลด์เป็นหนังสือจากนรกที่ไม่ควรอยู่บนโลกใบนี้แต่อัดแน่นด้วยเวทมนตร์คาถาที่คนเช่นดูมต้องการครอบครอง เป็นเรื่องยากที่มนุษย์หรือคนทั่วไปจะสามารถหยิบจับและอ่านตำราเล่มนี้ผ่านดวงตาโดยตรง หากผู้ใดได้สัมผัสและอ่านมันแม้เพียงเล็กน้อยจะทำให้สิ่งมีชีวิตเหล่านั้นบ้าคลั่งในแบบที่ไม่อาจพรรณนาเพราะหาได้ต่างจากปีศาจซึ่งมาจากนรก ถึงได้มีการทำฉบับคัดลอกอยู่หลายครั้งเพื่อไม่ให้มันเกิดขึ้น การที่วิคเตอร์ วอน ดูมมาหาสเตรนจ์ก็เพื่อเตือนการล่วงหน้า แม้ตัวเขาจะหัวรั้นกระทำในสิ่งที่ต้องการ เสาะหาทุกสิ่งอย่างที่หวังมาครอบครองก็ใช่ว่าจะไม่มีแผนสำรองเตรียมไว้หากเกิดสิ่งเหนือความคาดหมาย ทั้งหมดไม่ใช่การป้องกันภัยสู่ผู้อื่นแต่ทั้งหมดก็เพื่อดำรงไว้ซึ่งดูมเท่านั้น “ได้วิคเตอร์” คำตอบถูกส่งให้แก่คนต้นคิด มือทั้งสองวาดไปมาในอากาศส่งถ้วยชาให้แก่บุรุษชุดเกราะ พร้อมเก้าอี้นวมสองตัวที่ปรากฏตรงหน้าเป็นการเชื้อเชิญให้นั่งสนทนากันอย่างจริงจังเสียที ครั้งนี้คงไม่จำเป็นต้องนั่งทำสมาธิพูดคุยในรูปกายจิตเหมือนคราวก่อนที่ดูมโดนพาไปยังฐานทัพชิลด์ บางครั้งการทำสมาธิของจอมเวทคือการเชื่อมวิญญาณทั้งสองเข้าหากัน สื่อผ่านทางจิตที่ไร้ซึ่งการปิดบัง เสมือนการสร้างสัมพันธ์ที่มีเพียงพวกเขาทั้งสองเข้าใจ ในพักหลังนี้หากมีโอกาสดูมและสเตรนจ์ก็มักจะกระทำเช่นนั้น พูดน้อยคำแล้วจดจ่อกับพลังงานของอีกฝ่าย “หวังว่าการดื่มชาระหว่างสนทนาเรื่องนี้จะทำให้ฉันผ่อนคลายมากกว่าปวดหัวยิ่งกว่าเดิม”
Mister Zol Redfox 